Ανδρέας Μουζάκη - Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων

Προσπαθούσα πάντα να θέτω στον εαυτό μου υψηλούς στόχους ώστε να βρίσκομαι σε εγρήγορση και να μην επαναπαύομαι, να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερος. Γνωρίζοντας πως τα επιτεύγματά μου κατά τη διάρκεια των σπουδών θα έχουν καθοριστική επίδραση στη μελλοντική επαγγελματική μου ανέλιξη, προσπαθούσα πάντα με γνώμονα τις φιλοδοξίες και τα όνειρά μου να έρχομαι αντιμέτωπος με τις σωστές προκλήσεις που θα με βοηθήσουν να πετύχω τους στόχους μου. Όντας παιδί μεταναστών πάντα ένιωθα οικία με τα ταξίδια, τις διαφορετικές κουλτούρες και το άγνωστο. Πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον να έρχομαι σε επαφή με νέους ανθρώπους και πολιτισμούς. Η πρώτη μου επαφή με το εξωτερικό ήταν η συμμετοχή μου στο πρόγραμμα Erasmus studies στην Ουγγαρία και συγκεκριμένα στη Βουδαπέστη. Μετά από ένα πετυχημένο εξάμηνο και μέσα από πολλά ταξίδια και ανθρώπους με τους οποίους ήρθα σε επαφή, συνειδητοποίησα ότι οι ευκαιρίες αυτές δεν αξίζει να μένουν ανεκμετάλλευτες.

Συνέχεια στο ταξίδι μου είχε η αίτησή μου και συμμετοχή στο πρόγραμμα Erasmus + για πρακτική άσκηση, όπου και έγινα δεκτός σε μία εταιρεία στην Αγγλία. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στο κλάδο των τεχνολογιών της πληροφορίας και των τηλεπικοινωνιών (ΙΤ) και συγκεκριμένα στην τεχνική εκπαίδευση (Technical Training) και στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών (Consultancy) ως προς άλλες εταιρείες. Για να είμαι αντικειμενικός, δεν γνώριζα τον εν λόγω κλάδο προτού πάω πρώτη μέρα στη δουλειά.
Με τη σωστή καθοδήγηση όμως, και την θέλησή μου για μάθηση, την όρεξή μου να εργασθώ σε τομέα αντίστοιχο με αυτόν που σπούδασα και να μην επαναπαυθώ σε προσωρινές εποχιακές εργασίες κατάφερα κάτι που πλέον στη χώρα μας είναι δύσκολο.
Δέχθηκα στο δεύτερο μήνα της πρακτικής μου, πρόταση από τον επιβλέποντά μου να παραμείνω στην εταιρεία και να εργασθώ στο κομμάτι των εσωτερικών πωλήσεων και της ανάπτυξης της επιχείρησης. Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως δεν είχα τελειώσει ακόμα με το πτυχίο μου, καθώς μου έμενε ένα ακόμη μάθημα αλλά και η συγγραφή της πτυχιακής μου εργασίας!
Πλέον γράφοντας αυτές τις γραμμές από το τραίνο που με πηγαίνει στο Leeds να επισκεφθώ ένα φίλο για το Σαββατοκύριακο, δε θα μπορούσα παρά μόνο να δηλώσω ότι το πραγματικό ταξίδι τώρα ξεκινάει και πως στάθηκα τυχερός στη μέχρι τώρα πορεία μου και τις ευκαιρίες που είχα.
Κλείνοντας να σημειώσω πως ΝΑΙ το Erasmus μου άλλαξε και συνεχίζει να μου αλλάζει τη ζωή και πως είναι μία εμπειρία που ο καθένας ως φοιτητής θα πρέπει να δοκιμάσει.
Υ.Γ.: Μην φοβάστε να κυνηγάτε τα όνειρά σας και να ταξιδεύετε, ο κόσμος είναι πολύ μικρότερος και οικείος από ό,τι πιστεύουμε και δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβιβαζόμαστε!
Cheers :)
(ακαδημ. έτος 2016-17)

 

Καλλιβωκά Σταματία(ακαδημ. έτος: 2015-16)

"Και για πες, πώς πέρασες;" με ρωτούν.
 
Ένα "Υπέροχα" ξεπετάγεται από το στόμα μου, χωρίς όμως να μπορέσω να περιγράψω, να αναλύσω "γιατί υπέροχα". Έτσι, απλά χαμογελάω και αυτό το χαμόγελο τους τα λέει όλα.
 
Τους μιλάει για όλα τα απογεύματα που δεν μπορούσα να σταματήσω να κοιτάζω τα κόκκινα λεωφορεία κάνοντας τον γνωστό περίπατο στο γνωστό πλέον πάρκο της γειτονιάς (μέχρι και την τελευταία στιγμή), για εκείνη την γέφυρα που λαμπύριζε όπως ακριβώς λαμπύριζαν εκείνο το βράδυ και τα μάτια μου που δεν μπορούσαν να χωρέσουν τόσο ενθουσιασμό, για όλα τα αυθεντικά πολιτιστικά γεγονότα, όχι μόνο αυτά με το εισιτήριο, αλλά κυρίως για τα άλλα, στον δρόμο, με τους ανθρώπους να χορεύουν καταμεσής της πλατείας ή για τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, που ήταν ευτυχισμένα μόνο και μόνο επειδή έβλεπαν τεράστιες σαπουνόφουσκες.
Τους περιγράφει πώς είναι να ζεις σε μια καταπράσινη γειτονιά και να ανακαλύπτεις φυσικές ομορφιές, πώς είναι να αισθάνεσαι ότι είσαι μέλος μιας ομάδας αλλά και μία αυτόνομη, ικανή οντότητα. Τους εξιστορεί τα αστεία καθημερινά περιστατικά, με τον δυσεύρετο καφέ, τα σκίτσα για εκείνο το παραμύθι, το κέρινο ομοίωμα που όλοι νόμιζαν πως ήταν αληθινό! Τους εξομολογείται εν τέλει, πώς είναι να μπαίνεις σε ένα παραμύθι που αλλιώς το ξεκίνησες και στην πορεία αποφάσισες, ή οδηγήθηκες στο να αλλάξεις την πλοκή.
 Big Ben, Tower Bridge, Camden Town, China Town, Angel, Baker street, Oxford street, Holloway Road, Britain Museum, Madam Tisseuds museum είναι μερικά από τα μέρη τα οποία είχα την τύχη και την υποστήριξη/ αγάπη/ κατανόηση να επισκεφθώ.
 
Κόκκινα λεωφορεία, αλεπούδες και σκίουροι, άτομα από όλο τον κόσμο, επικοινωνία σωστή και επικοινωνία λανθασμένη, φιλίες και συνειδητοποίηση, "μού λείπεις" και "ζω"  όλα ήταν μέσα στο παραμύθι μου.
Μινιατούρες που διογκώθηκαν, παιδικά όνειρα που πραγματοποιήθηκαν.
Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στο Λονδίνο, στην Ευρώπη  δεν μπορούσα να φανταστώ πως όλα θα ήταν τόσο διαφορετικά όταν έπαιρνα τον δρόμο της επιστροφής.
Βασικός σκοπός του ταξιδιού αυτού και της προσαρμογής σε μια διαφορετική κουλτούρα ήταν η επαγγελματική κατάρτιση.
Φανταζόμουν πως θα είχα κάποιον να μού δείξει, μα, τα ίδια τα σωστά και τα ίδια τα λάθη μου με έμαθαν πώς να συμπεριφέρομαι και πώς να επικοινωνώ σε έναν τόπο διαφορετικό, σε ένα παραμύθι που ορισμένες φορές μού θύμιζε εκείνο με την  Σταχτοπούτα, με εμένα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μα δεν είχε σημασία αν ήμουν πρωταγωνιστής ή κομπάρσος, σημασία είχε να κάνω τα πάντα για να χαμογελούν και να αναπτύσσονται όσο μπορούν εκείνα τα παιδικά πρόσωπα. Γιατί τα γνώρισα τα παιδιά. Η Tabitha, που έμαθε να μιλάει στην νοηματική και ήταν ευτυχισμένη που και οι συμμαθητές της συνέβαλλαν σε αυτή της την προσπάθεια, η Ulianna που λίγο πριν φύγω είπε τις πρώτες της λέξεις στα αγγλικά, ο Jamie που πήγε στο Safair room (το τμήμα με τα μεγαλύτερα παιδιά) και μού μιλούσε με περηφάνια για την εμπειρία αυτή, o Alexander, ο οποίος δεν μιλούσε όμως παρατηρούσε και άκουγε πάντοτε, η Maria που αγαπούσε τα κολάζ, o Ben που αποφάσισε πως δεν θέλει να τον αποκαλούμε πια Benjamin, η Millie που μάς διάβαζε βιβλία και που κάθε φορά που καθάριζα ερχόταν γεμάτη με προθυμία να με βοηθήσει, η Ella που ρωτούσε συνέχεια "γιατί;" και αυτά τα γιατί πάντα οδηγούσαν σε ένα συμπέρασμα, ο Damien και η Lily που με χαιρετούσαν ευγενικά κάθε πρωί, ο Daniel, o οποίος χαμογελούσε μετά από κάθε μπράβο μου και προσπαθούσε πιο σκληρά, o Rory, η τάση του για αυτονομία και οι ώρες με τα αγαπημένα του βιβλία, η Isabelle και το λεξιλόγιο μορφωμένου ανθρώπου. Η Nama, η οποία ήταν η κόρη της νηπιαγωγού Lucy και πήγαινε στο δημοτικό, όταν όμως ερχόταν στο νηπιαγωγείο, οι γεμάτες έμπνευση ιδέες της γέμιζαν την τάξη και τις καρδιές μας.
Δεν μπορώ να πω πως γνώρισα όλα αυτά τα παιδιά όσο πιο καλά γινόταν, προσπάθησα όμως όσο μπορούσα στο λίγο χρονικό διάστημα που είχα, να "δω" τον χαρακτήρα και τις παραστάσεις από την οικογένειά τους, να εντοπίσω τις αναπτυξιακές ανάγκες τους και να το παλέψω για να κάνω τον κόσμο τους όσο το δυνατόν καλύτερο.
Κάτι που έμαθα στο νηπιαγωγείο αυτό είναι πως, για να φροντίσεις σωστά ένα, δύο (πόσο μάλλον δέκα, ή εικοσι- πέντε!) παιδιά, οφείλεις να προσπαθείς συνεχώς να δίνεις. Να δίνεις χαμόγελα, συναισθήματα, ερεθίσματα, ενέργεια, αγκαλιές, ενθάρρυνση και ιδέες.
 
Έτσι, το ζητούσε δεν το ζητούσε κανείς, καθημερινά διαμόρφωνα την γωνιά της ανάγνωσης, την γωνιά των κατασκευών, την γωνιά των μαθηματικών και τη γωνιά της καλλιτεχνικής έκφρασης έτσι ώστε η κάθε μία από αυτές, να "φωνάζει" τα παιδιά να πειραματιστούν, να παίξουν, να φανταστούν και να συνεργαστούν. Τα παιδιά κάθε μέρα με επιβεβαίωναν πως ,αν υπάρχουν ερεθίσματα, θα τα αξιοποιήσουν.
Κάθε μέρα, όπως και αν ένιωθα, εξαντλημένη, τρισευτυχισμένη, σε ετοιμότητα ή χαμένη, για τα παιδιά ήμουν απλά εκείνη που θα ήταν πρόθυμη να απαντήσει σε ερωτήσεις, να παίξει, να συζητήσει και να δώσει ή να δεχθεί μια ζεστή αγκαλιά. Μπορεί να έκανα πολλά λάθη στο πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό, μα με τα παιδιά απαιτούσα από τον εαυτό μου να είμαι σωστή. Είναι η ελπίδα μας, το μέλλον. Σαν παιδί λοιπόν κι εγώ, την ώρα του αποχαιρετισμού δυσκολεύτηκα να φύγω. Εκείνη η τελευταία μας αγκαλιά, με έκανε να νιώσω πως αξίζει να προσπαθεί κανείς, όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν, μόνο και μόνο γιατί τα παιδιά βλέπουν, ξέρουν και ακούν πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε. Και , αν είναι να μάθουν κάτι από εμάς, είναι προτιμότερο να μάθουν από τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, όχι από τα "διδάγματά μας" και τις λέξεις. Υλοποιήθηκαν πολλές δραστηριότητες κατόπιν πρωτοβουλιών, μα τα καλύτερα ήταν όσα έγιναν άτυπα.
Κάτι πολύτιμο που αποκόμισα από το εκπαιδευτικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας ήταν το ότι κατάλαβα τί είναι εποικοδομισμός. Οι νηπιαγωγοί με τις οποίες συνεργάστηκα , η ευγενική Sue και η δυναμική Lucy μού έδωσαν ιδέες και με συμβούλευσαν κατάλληλα, έτσι ώστε να μπορώ να κατανοήσω περισσότερο τις διαφορετικές εκπαιδευτικές μεθόδους και τους στόχους που κρύβονταν πίσω από αυτές τις μεθόδους.
Μέθοδοι που πήρα μαζί με τις αποσκευές μου και που ελπίζω να με βοηθήσουν στην μετέπειτα επαγγελματική πορεία μου.
Πολλές διαδρομές με oister και ακόμα πιο πολλά μεσημέρια χωρίς φαγητό ελληνίδας μαμάς μετά, έπιασα τον εαυτό μου να νομίζει πως έχει απαντήσει σε προβληματισμούς προσωπικού, επαγγελματικού και κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα. Και όμως, αυτές είναι μόνο οι πρώτες σελίδες....
Επιστρέφοντας, σαν να είδα μια νέα Ελλάδα, μια νέα Πάτρα. Τα ηλιοβασιλέματα πιο πορτοκαλί, οι άνθρωποι πιο εκφραστικοί, το φαγητό πιο νόστιμο από ότι ποτέ θυμόμουν. Ζούσα σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου και, τώρα που το είδα συγκριτικά, κατανόησα πως κανένα μέρος δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο, είναι απλά διαφορετικά μεταξύ τους.
Η ιδιαίτερη φύση της Αγγλίας, με τα πάρκα, το κόκκινο και την αποδοχή, με έκανε να εκτιμήσω την εξίσου ιδιαίτερη φύση της Ελλάδας, με τις θάλασσες, τις καλημέρες και τα γεμιστά.
Και γιατί δηλαδή να πρέπει να υπάρχει καλύτερος και χειρότερος;
Γιατί πολύ απλά να μην μπορούμε να δούμε ή να γράψουμε τις διαφορετικές σελίδες σε ένα παραμύθι του οποίου το τέλος ακόμα κανείς μας δεν ξέρει;
 
Γιατί να μαλώνουμε, γιατί να απελπιζόμαστε και να το βάζουμε κάτω, ενώ απλά μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε μια αγκαλιά; Όπως ακριβώς κάνουν τα παιδιά;
"....Υπέροχα" είπα και μετά κοίταξα το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, ενώ παράλληλα ονειρευόμουν αεροπλάνα και διαφορετικά χρώματα.
'Όχι υπέροχα επειδή ήταν όλα εύκολα και τέλεια, υπέροχα επειδή έμαθα.
 Και το ταξίδι συνεχίζεται.......
 
Καλλιβωκά Σταματία, Προπτυχιακή Φοιτήτρια Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία Π.Π. (ακαδ. έτος: 2015-16)
               
 

Ο Παύλος Μπέης στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης (ακαδημ. έτος: 2015-16)

    

Ονομάζομαι Παύλος Μπέης και είμαι φοιτητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών. Συμμετείχα στο πρόγραμμα ERASMUS, παρακολουθώντας ένα εξάμηνο φοίτησης στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης (Medizinische Universität Wien) και το συγκεκριμένο κείμενο αποσκοπεί στην περιγραφή ενός μέρους των εμπειριών που αποκόμισα.

Ως τεταρτοετής φοιτητής μπόρεσα να παρακολουθήσω τμήμα της κλινικής άσκησης στα νοσοκομεία AKH και HIETZING. Μέσω αυτού μπόρεσα να έρθω σε επαφή τόσο με το σύστημα υγείας της Αυστρίας, όσο και με το προσωπικό αλλά και τους ασθενείς. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, κατανόησα το σκεπτικό της δομής του συστήματος υγείας και ήρθα σε επαφή με μία διαφορετική καθημερινότητα, όπως την βιώνουν οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που εμφανίζονταν ως ασθενείς. Γνώρισα επίσης πολλούς ανθρώπους από το προσωπικό (γιατρούς ή νοσηλευτές), οι οποίοι με βοήθησαν να προσαρμοστώ στην δική τους πραγματικότητα.

Από την άλλη πλευρά, το πρόγραμμα ERASMUS δίνει την δυνατότητα επαφής με πληθώρα φοιτητών από όλο τον κόσμο. Έτσι γνωρίζεις κουλτούρες πολύ διαφορετικές από τη δική σου, δημιουργείς νέους φίλους και διευρύνεις τους ορίζοντές σου. Τώρα κοιτώντας φωτογραφίες από το ERASMUS πολλές φορές μετράω χώρες, γλώσσες, ακόμα και Ηπείρους!

Είναι, λοιπόν, πραγματικότητα ότι η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι μια μοναδική εμπειρία, από αυτές που δεν γνωρίζει κανείς εάν μπορεί να ξαναζήσει, από εκείνες που δεν μπορεί να αξιολογήσει πλήρως, παρά μόνο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όταν θα έχει αναλογιστεί πόσο τυχερός υπήρξε, έχοντας συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα που μπορεί-και εν πολλοίς- επιτυγχάνει να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο γύρω του.

 

Ο Βασίλειος Μπάρας στην Piaggio Aero, Ρώμη (ακαδημ. έτος: 2013-15)

Ο Βασίλειος Μπάρας στην Piaggio Aero, Ρώμη Ο Βασίλειος Μπάρας στην Piaggio Aero, Ρώμη

Θα αρχίσω λέγοντας ότι η εμπειρία του erasmus placement ήταν κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο και παρακάτω θα εξηγήσω γιατί. Έμαθα για το συγκεκριμένο πρόγραμμα σε μία περίοδο που προσπαθούσα να αποφασίσω τι θα κάνω με την ολοκλήρωση των προπτυχιακών μου σπουδών και μπορώ να πω πως ενημερώθηκα με τυχαίο τρόπο. Θεωρώ πως είναι ένας πολύ καλός τρόπος να μάθεις διαφορετικούς τρόπους ζωής, νοοτροπίες, να αποκτήσεις εμπειρία σε εργασιακό περιβάλλον, να έρθεις σε επαφή με τεχνολογίες οι οποίες να μην είναι διαθέσιμες στην Ελλάδα και φυσικά να ανακαλύψεις νέα μέρη.

Στην εταιρία στην οποία πραγματοποίησα την πρακτική μου άσκηση, ήμουν σε διαρκή επαφή με τον επιβλέποντά μου και μπόρεσα να ενταχθώ γρήγορα στις συνθήκες και στους ρυθμούς δουλειάς. Μου παρήχθη βοήθεια όταν χρειαζόμουν και γενικά μπορώ να πω ότι έκανα γνωριμίες σε επαγγελματικό επίπεδο. Πιστεύω επίσης, πως αυτή η ολιγόμηνη παραμονή μου σε ξένη χώρα βοήθησε και στην εύρεση δουλειάς στην Πάτρα. Για να μην ξεχάσω και το κομμάτι της διασκέδασης, μπορώ να πω πως έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος, καθώς γνώρισα πολλά άτομα της ηλικίας μου από διάφορες χώρες, ανακάλυψα νέες κουλτούρες και είδα πολλά καινούρια μέρη.

Για αυτούς τους λόγους συνιστώ σε όποιον έχει διάθεση και ενέργεια, να αρπάξει την ευκαιρία και να απολαύσει αυτήν την εμπειρία!

Μπάρας Βασίλειος , Φοιτητής Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών ΠΠ

Ειρήνη Παπαγιαννούλη στο Πανεπιστήμιο Angers, Γαλλία (ακαδημ. έτος: 2012-13)

Ειρήνη Παπαγιαννούλη στο Πανεπιστήμιο Angers, Γαλλία

Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης που πραγματοποίησα στο πανεπιστήμιο του Angers, στο ίδρυμα επιστημών και μοριακής τεχνολογίας, στο χρονικό διάστημα 01/04/2013-26/06/2013 με επιβλέποντα καθηγητή τον κ. Bouchta Sahraoui, θεωρώ ότι αποκόμισα αρκετά προσωπικά αλλά κυρίως επαγγελματικά οφέλη. Εφόσον είμαι υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Φυσικής του πανεπιστημίου Πατρών εδώ και δύο χρόνια, με την επίσκεψη μου σε ένα εργαστήριο το οποίο έχει παρεμφερές αντικείμενο με το δικό μου, κατάφερα να ολοκληρώσω τις γνώσεις μου πάνω σε θέματα μη γραμμικής οπτικής, το οποίο είναι και το αντικείμενο της διδακτορικής μου διατριβής. Εφόσον κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε χρόνων είμαι μέλος του εργαστηρίου «Λέιζερ, μη-γραμμικής οπτικής και κβαντικής οπτικής» του τμήματος Φυσικής, δουλεύοντας πάνω σε πειραματικές μελέτες χαρακτηρισμού φωτονικών υλικών και μοριακών συστημάτων μέσω των τεχνικών Ζ-scan και OKE, το τελευταίο τρίμηνο μου έδωσε την δυνατότητα να εργαστώ πάνω στις τεχνικές δεύτερης και τρίτης αρμονικής, με αποτέλεσμα να έχω ολοκληρώσει πλέον τις γνώσεις μου πάνω στην πλειοψηφία των τεχνικών χαρακτηρισμού υλικών.

Επιπλέον, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς καθηγητές από το πανεπιστήμιο στο οποίο βρέθηκα και να ανταλλάξω απόψεις και ιδέες, ενώ συνεργάστηκα και με αρκετά άτομα ίδιου επιπέδου με μένα σε εργαστηριακό επίπεδο. Επίσης, θεωρώ ότι εφόσον σε ένα χρόνο από τώρα θα έχω ολοκληρώσει την διδακτορική μου εργασία και αφού θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, η πρακτική άσκηση ήταν μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω καθηγητές οι οποίοι  μπορούν να με βοηθήσουν να βρω κάποια μελλοντική υποτροφία, ενώ ήδη δέχτηκα κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις για το μέλλον ολοκληρώνοντας το τρίμηνο.

Ένα ακόμα πλεονέκτημα της παραμονής μου στη Γαλλία, ήταν η βελτίωση της γαλλικής γλώσσας καθώς για αρκετά χρόνια δεν την χρησιμοποιούσα έμπρακτα με αποτέλεσμα να μου είναι δύσκολο να μιλάω  με την απαραίτητη ευχέρεια. Παρόλαυτα, πλέον νοιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ενώ αποφάσισα να συνεχίσω την επόμενη χρονιά με τα απαραίτητα μαθήματα για να ολοκληρώσω τις γνώσεις μου.

Όσον αφορά την διαμονή μου, επέλεξα να μείνω στην φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου επειδή το κόστος ήταν αρκετά χαμηλό. Παρόλαυτα θεωρώ ότι το ύψος της υποτροφίας που λαμβάνουμε για την πρακτική άσκηση είναι πιθανών λίγο χαμηλό αν αναλογιστούμε το υψηλό κόστος ζωής στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαιτέρως όσον αφορά την διατροφή. Αν και γνωρίζω ότι είναι δύσκολο να διοχετευθούν μεγαλύτερα χρηματικά ποσά για τους φοιτητές, οι αρμόδιοι φορείς θα μπορούσαν να λάβουν υπόψη αυτό το γεγονός για κάποια μελλοντική βελτίωση του προγράμματος.

Ολυμπία Μπακοβασίλη στο UCD (University College Dublin) (ακαδημ. έτος: 2013-14)

Ολυμπία Μπακοβασίλη στο UCD (University College Dublin ).

Αποδείχτθκε μια από τις καλυτερες αποφάσεις που έχω πάρει στην ζωή μου από πολλες πλευρες. 
Επαγγελματικά άνοιξαν πολλες πόρτες για την προσωπική μου επαγγελματική ανέλιξη. Μετά από 
διάστημα λίγο μηνών αποφάσισα κι έκανα αίτηση για το μεταπτυχιακό του ίδιου τμήματος για το 
οποίο εργάστηκα διότι η συνεργαςία μου με το πανεπιστήμιο ηταν πάρα πολύ καλή. Οι συνεργάτες 
μου ήταν πρόθυμοι κάθε στιγμή να με συμβουλεύσουν τόσο στα θέματα του γραφείου όσο και στην 
μελλοντική επαγγελματική μου αποκατάσταση. Προσωπικά η πρακτική με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό 
στο πως να εργάζομαι μέσα σε μια ομάδα, στον προγραμματισμό και την έγκαιρη διεκπεραίωση των 
καθηκόντων μου καθώς και στο να συνεργάζομαι με ανθρώπους ασύγκριτα μεγαλύτερης εμπειρίας 
από την δική μου. Το συμαντικότερο όλων είναι ότι γνώρισα ανθρώπους πολυ καλούς, δοτικούς,
ευγενικούς, διαφορετικής κουλτούρας από την δική μου κάτι που διεύρυνε και τους ορίζοντες του 
χαρακτήρα μου. Γενικά το πρόγραμμα είναι μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει κάποιος καλύτερα μια 
άλλη χώρα, αλλά και τον εαυτό του, καθώς μένοντας και δουλεύοντας σε μια ξένη χώρα για το 
διάστυμα των τριών μηνών καλλιεργείται η αυτοπεποίθηση, αλλά και η υπευθυνότητα του φοιτητή. Αν 
είχα δεύτερη ευκαιρία να συμμετέχω στο ίδιο πρόγραμμα ,θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.
 
 

Χρυσούλα Καλλιανέζου (ακαδημ. έτος: 2015-16)

Ήταν από τις σημαντικότερες εμπειρίες της ζωής μου μέχρι σήμερα, αποκόμισα πολύτιμη εργαστηριακή εμπειρία και συνεργάστηκα με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες που μου μετέδωσαν τις γνώσεις και την εμπειρία τους. Ταξίδεψα αρκετά και γνώρισα τις ομορφιές του Η.Β., την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Είχα την ευκαιρία να εργαστώ σε ένα Πανεπιστήμιο διεθνούς κύρους με εκπληκτικές υποδομές και επιστημονική αρτιότητα. Αν και το πρόγραμμα ήταν πολύ απαιτητικό προσαρμόστηκα αμέσως στο νέο εργαστήριο με τη βοήθεια του supervisor που με στήριξε καθ' όλη τη διάρκεια της πρακτικής. Ευχαριστώ το Πανεπιστήμιο Πατρών που μου έδωσε αυτήν την ευκαιρία.

Χατζηησαία  Μαρία-Ξανθή

Όταν έκανα την αίτηση για την πρακτική μέσω του προγράμματος Erasmus+, ήμουν ενθουσιασμένη αλλά παράλληλα και λίγο φοβισμένη, καθώς ήταν η πρώτη φορά που θα ταξίδευα και θα έμενα για κάποιο διάστημα στο εξωτερικό. Τελικά, τα πράγματα πήγαν για μένα καλύτερα απ' όσο πίστευα. Γνώρισα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους απ' όλα τα μέρη του κόσμου που με βοήθησαν πάρα πολύ και έμαθα πολλά απ' αυτούς, συμμετείχα σε δραστηριότητες και εργασίες που κατά τη διάρκεια της πενταετής φοίτησής μου στο Πανεπιστήμιο Πατρών δεν είχα αυτή την ευκαιρία και έζησα τις συνήθειες και το τρόπο ζωής μιας διαφορετικής χώρας, η οποία φιλοξενεί και μεγάλο πληθυσμό ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων.

Στο διάστημα της διαμονής μου στο Sheffield, UK, έμαθα να προσαρμόζομαι και να συνεργάζομαι με άτομα διαφορετικής κουλτούρας, να συζητώ για θέματα που αφορούν την δουλειά μου σε άλλη γλώσσα πέρα από τη δική μου, να προσπαθώ να βρίσκω λύσεις σε προβλήματα και να μαθαίνω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Μου έγινε πρόταση για εργασία και επέκτεινα τη διαμονή μου για ένα μήνα ακόμα και θα έμενα και παραπάνω αν δεν είχα υποχρεώσεις που με κρατούν πίσω.

Η συμμετοχή στο πρόγραμμα Erasmus+ for Traineeships είναι ότι καλύτερο έχω κάνει και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να ζήσουν την εμπειρία του εξωτερικού και ονειρεύονται τον εαυτό τους να εργάζονται εκτός Ελλάδας. Αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.